اتانازي يا پايان دادن آسان به زندگي بيماران در حال مرگ از بحثبرانگيزترين موضوعهاي اخلاق پزشكي است. مطرح شدن اين موضوع طي چند دهه اخير ناشي از پيشرفتهاي پزشكي و تلاش هدفمند جنبشهاي اجتماعي مرتبط با آن است. اتانازي انواعي دارد كه از حيث اخلاقي، حقوقي و قانوني از يكديگر متفاوتاند. تمايز دو نوع عمده آن، يعني اتانازي فعال و منفعل، اين است كه در نوع اول، بيمار لاعلاج و با رنج زياد را بدون اميد به بهبودي ميكشيم، اما در دومي، ميگذاريم كه بميرد. اغلب اديان با اتانازي فعال مخالفاند، اما درباره برخي ديگر از انواع آن، موضع منعطفتري دارند. موافقان اتانازي بيش از همه بر مفهوم خودمختاري تكيه داشته، اما مخالفان، دامنه گستردهاي از استدلالهاي اخلاقي و ديني تا نگرانيهاي كاربردي را مطرح ميكنند.